Lieve Pol, ik vernam vandaag pas dat je overleden was. Het doet zoon pijn te horen hoeveel verdriet en pijn je lieve vrouwtje Alida heeft. We hebben zoon leuke tijd gekend samen in Chateau d’aex, je was een geweldig persoon, je leerde ons zoveel mooie dingen. Samen namen we vaak vrijaf, zodat we de bergen in konden trekken, zo hoog dat ademen moeilijk werd, ” voetje voor voetje ” hoor ik je nog zeggen. ” Onze moeite zal beloond worden seffes op de top” Dat was niks gelogen, zo mooi, zo zalig, zoon stilte. Die momenten samen waren gewoon geweldig. Je was een geweldige vent. ‘s Morgens bij ontbijt sprak je altijd over yoghurt en dode vliegen, man eer ik door had dat je de rozijntjes bedoelde waren er al veel momenten van lachen gepasseerd. Veel plezier hebben we daar gehad, maar ook voor een luisterend oor konden wij als jong personeel zowel bij jouw als Alida terecht. Jaren later in België zocht ik jullie op, wat was het een blij weerzien. Het was zolang geleden, en het vertellen over onze avonturen konden uren duren, zalig. Je was voor mij dat stukje vader vanuit Zwitserland, net als Alida dat stukje moeder voor ons is.We zagen elkaar nog wel een paar keer. Toen ik hoorde dat je in het woonzorgcentrum was, bracht ik jouw ook een bezoekje, een paar keer, die knuffel, deed toch altijd zoon deugd. Je genoot van de bezoekjes. Dan die Corona, spelbreker, eenzaamheid, verdriet… Maar ik ben zeker dat je van op die hoge top een oogje in het zeil zal houden, en je daar zeker zit te genieten, slaapzacht lieve vriend, je zal gemist worden ….. ik zal je zeker ook heel hard missen. Hou van jouw, slaapzacht